Het kind beweegt vanaf het eerste moment in het leven. Het doet ervaring op over zichzelf en over de omgeving. Al bewegend zijn leven ervaren heet sensomotorische ontwikkeling. Sensomotoriek coördineert de eigen waarnemingen met de lichaamsbewegingen. Bewegen en beleven vormen de lichamelijke basis voor het leven en daar vraagt de auteur aandacht voor. Zij heeft dertig jaar ervaring als fysiotherapeut voor kinderen en jongeren. Dat verbindt zij met zowel de reguliere medische als de antroposofisch/holistische visie op gezondheid. Haar motivatie? Hoe breder de sensomotorische ontwikkeling van het kind is, des te beter het kind zijn mogelijkheden kan benutten op sociaal, emotioneel en cognitief vlak.

Na drie eerdere breinboeken over het Jonge Kind onderzoekt Betsy van de Grift in Jongensbrein/Meisjesbrein wat de verschillen zijn tussen jonge jongens en meisjes, kinderen tot zeven/acht jaar.
Zitten hun hersenen anders in elkaar? (‘hm, dat valt eigenlijk wel mee’) Functioneren onderdelen van hun hersenen anders? (tsja, een beetje wel, maar hoe jonger het kind, hoe kleiner die verschillen). Leren ze anders? (‘ja, vooral door de tempoverschillen op die leeftijd’). Is de invloed van thuis en de sociale omgeving groot? (‘ja’).

Deel 1 van JBMB bevat een uitgebreide wetenschappelijk en theoretische verkenning van de vraagstelling. Daaruit blijkt dat we vooral heel veel nog niet weten als het gaat om sekse- en genderverschillen, populaire opvattingen en mythes ten spijt. Gepleit wordt voor een voorzichtige en contextuele benadering: het gedrag van jonge kinderen moet je veel breder zien dan alleen z’n sekse of gender.
In deel 2 behandelt Betsy van de Grift 21 opvoed- en onderwijsstrategieën; concrete aanwijzingen hoe je als professionals in kinderopvangvoorzieningen en het onderwijs rekening kunt houden met de breinverschillen.
Tot slot biedt deel 3 een exclusief essay over het Kleuterjongetje. In dit essay wordt de positie van het kleuterjongetje in de kleuterbouw van de basisschool doorgelicht en door de schrijfster vlijmscherp geanalyseerd. Een ode aan de kleuterjongetjes. Omdat ze dat verdienen, vindt de schrijfster. En omdat uit de ruim 2000 views en de vele reacties op de gelijknamige blog in januari 2016 blijkt dat jonge kind professionals het daarmee eens zijn.

Kinderen zijn doeners. Ze hebben ruimte nodig om te spelen, te experimenteren, te ervaren, te ontdekken en te fantaseren. Door met alle zintuigen te spelen leren kinderen zichzelf, anderen en de aarde kennen; zo creëren ze een stevige basis vol warme herinneringen, kennis en vaardigheden. En hun ogen gaan stralen! Helaas is speelruimte voor eigen avonturen in allerlei opzichten zeldzaam: speelgoed is af, agenda’s zijn vol en de wereld is niet op ‘ontdekkingsreizen’ ingericht. Kunnen we iets veranderen? Ja! Als ouder of leerkracht kun jij het verschil maken. Ook al heb je het druk. Het kost niet veel tijd of geld. Het is vooral een kwestie van ‘dwarsdenken’: tegen je volwassen programmering in. Dit boek helpt je daarbij en geeft veel praktische tips. Dit boek is ontstaan uit de dagelijkse praktijk van De Wereldboom. Herder Frank en zijn vrouw, kinderboekenschrijfster Monique van der Zanden, verwelkomen er jong en oud in het Avonturenbos, op de kampvuurplaats, in de wei bij de schapen, op het erf van de boerderij en in de sprookjesachtig ingerichte Wereldboomruimte. Hun doel: kinderen een mooie, fijne plek bieden waar ze kunnen spelen, dromen, ervaren en ontdekken. Waar ze voelen: jij bent goed zoals je bent.

Onlangs is bij Christofoor een nieuw boek verschenen van Loïs Eigenraam. Gezond hechten gaat over de verbinding die het (jonge) kind aangaat met zichzelf en de wereld. Een verbinding aangaan met het eigen lichaam is de basis om als kind een relatie aan te kunnen gaan met zichzelf, de ouder(s), andere opvoeders als de peuterleidster, meester op school, leraar op de middelbare school, vriendjes, dieren, planten, kortom de wereld. In het werken met kinderen, leerkrachten, ouders, opvoeders en tijdgenoten heeft Loïs Eijgenraam het onderwerp ‘hechten’ in vele aspecten ontmoet. Zowel het gezonde hechten als het onveilige hechten dat wonden heeft veroorzaakt. Dit boek gaat over het proces van hechten en het gezond gehecht zijn. Het biedt opvoeders en andere geïnteresseerden inzicht hoe het proces van hechten verloopt, wat voorwaarden zijn om gehecht te raken en hoe de opvoeder aan dit proces kan meewerken. Er worden achtergrondinformatie en praktische tips gegeven hoe in de (zelf )opvoeding aan gehechtheid gewerkt kan worden. De informatie wordt met praktijkvoorbeelden ondersteund.

Nabootsing – het toverwoord voor de opvoeding in de eerste zeven jaar. Een pasgeboren baby kent geen grens tussen zichzelf en de omgeving. Als het ouder wordt, gaat het die grens ervaren.Dat betekent (ook) dat het jonge kind leert door de nabootsing: het meebeleven en nadoen van wat het in zijn omgeving waarneemt. Cornelis Boogerd legt uit hoe nabootsing werkt en hoe je van dit gegeven gebruik kunt maken in het opvoeden van jonge kinderen.

Het leven begint en eindigt met aanraking. Het ongeboren kind ‘voelt’ de aanraking al via de huid als de moeder haar handen op haar buik legt. De foetus zoekt de warmte van de aanraking op en nestelt zich er tegenaan. Maar ook de stervende mens houden we vast totdat hij het leven kan loslaten. Over de aanraking in algemene zin is veel geschreven door filosofen, psychologen, antropologen, orthopedagogen en haptotherapeuten.
Dit boek gaat over het aanraken van kinderen in een professionele context. Het zoekt een antwoord op de vraag: ‘wanneer is fysiek contact in de professionele opvoedingscontext juist?’ De schrijfster is erin geslaagd om na een degelijk onderzoek de ‘verkramping’ rondom dit onderwerp te doorbreken en dit beladen onderwerp op een objectieve wijze in een ander daglicht te zetten.

Dit boek is geschreven door een Canadese kleuterleidster, die na haar afstuderen al gedurende haar eerste lesuren op school waarnam hoeveel heel kleine kinderen van drie jaar en ouder vanuit hun omgeving al beschadigd zijn door gebrek aan empathie (inlevingsvermogen), door onbegrip, ongeduld en onwetendheid betreffende de behoefte van het kleine kind aan liefde en begrip. Mary Gordon ontdekte dat de afwezigheid van empathie vaak de oorzaak is van onredelijke agressie en geweld in de wereld en kwam tot de conclusie dat de “roots of empathy” bij het heel klein kind aangeboren zijn, maar helaas vaak verloren gaan door gekwetste gevoelens, waardoor een verharding in de ziel ontstaat.

Bent u wel eens bezorgd over de avonturen van uw kinderen op het internet? Vraagt u zich wel eens af of u nog wel een geschikte opvoeder bent in deze snelle digitale wereld? Probeert u ook een evenwicht te vinden tussen modern en kritisch? Edmond Schoorel geeft in dit boekje een rondleiding langs de achtergronden, werkingen en bij werkingen van de moderne media. Als je vindt dat je tegenwicht moet geven, geeft hij daarvoor richtingaanwijzers. Als je de moderne media omarmt, laat hij je meedenken over de gevolgen voor de opvoeding. Dit boek is geen handleiding, daar is het veel te grondig voor en er staat ook niet in wat je precies moet doen om het goed te doen. Maar het geeft je wel een volledig overzicht en handvatten om je eigen keuzes te kunnen maken.